داداش جون...

داداش جون...

  1- آنچه در یادداشت پیش‌روی خواهد آمد اگرچه در نگاه اول فقط یک «احتمال» است ولی این احتمال با استناد به برخی از شواهد و قرائن موجود پدید آمده است و‌ از آنجا که موضوع آن با آینده و سرنوشت کشور گره خورده است، نمی‌توان و نباید از کنار آن به آسانی عبور کرد و عواقب ناگواری را که در پی خواهد داشت، نادیده گرفت. شواهدی که به آن اشاره خواهیم کرد از یک توطئه خطرناک حکایت می‌کند که شناسنامه بیرونی دارد و یک جریان مرموز داخلی با نفوذ در برخی از مراکز تصمیم‌ساز و سیاست‌پرداز نظام، مأموریت اجرای آن را برعهده گرفته است. این احتمال، اگر به واقعیت نزدیک باشد- که اینگونه به نظر می‌رسد- هوشیاری و برخورد مشترک مردم و مسئولان با آن به اندازه‌ای ضروری است که نباید از امروز به فردا موکول شود. اما قبل از طرح موضوع، اشاره به این نکته لازم به نظر می‌رسد که به یقین رسانه‌های وابسته به جریان نفوذ از داخل و خارج کشور تلاش می‌کنند این هشدار را ناشی از «توهم توطئه» قلمداد کرده و به برخوردهای سیاسی و جناحی نسبت بدهند تا از میدان دید و توجه خارج شود که باید گفت؛ برفرض که حق با شما باشد و این هشدار را یک برخورد سیاسی داداش جون...

انسان تنها موجودی است که احساس کسلی می کند؛ این امتیازی انحصاری و بخشی از شأن و منزلت وجود انسانی است. آیا تا به حال بوفالو یا اسبی را کسل دیده اید؟!  آنها کسل نمی شوند. کسل شدن یعنی را و روش زندگیت غلط است. به همین دلیل است که می گوییم کسل شدن اتفاقی در خور توجه است یعنی فهمیدن این نکته که " من باید کاری بکنم" "یک دگرگونی لازم است." بنابراین فکر نکن که کسل بودن چیز بدی است بلکه نشانه ای مبارک برای شروعی جدید می باشد. ولی به همین بسنده نکن. انسان هایی که ظاهر و باطنشان یکی است هیچ وقت کسل نمی شوند. در مقابل، انسان های متظاهر محکوم به کسلی هستند، برای این که زندگی خود را به دو بخش تقسیم کرده اند . خودِ واقعیشان را سرکوب می کنند و تظاهر به زندگی می کنند که دروغین است . منشأ کسلی همین زندگی دروغین است. اگر انسان کاری را انجام دهد که از ته دل می خواهد، هیچگاه کسل نمی شود داداش جون...